Okładziny z płytek lub kształtek klinkierowych zapewniają doskonały efekt architektoniczny i estetyczny oraz stanowią dodatkową ochronę oklejanej konstrukcji. Aby jednak uzyskać właściwy i długotrwały efekt należy stosować sprawdzone materiały, dedykowane do klinkieru. W ofercie firmy ALPOL GIPS znajduje się szereg produktów pozwalających na estetyczne i trwałe wykończenie wielu elementów z zastosowaniem klinkierowych okładzin:
- słupków i murków ogrodzeń;
- murków wjazdowych;
- kominów;
- ścian elewacji;
- wnętrz pomieszczeń;
- tarasów i balkonów.
.jpg)
fot. Produkty marki ALPOL wykorzystywane w pracach z zastosowaniem okładzin z klinkieru. (Alpol)
fot. Budynek jednorodzinny wykończony okładzinami z klinkieru. (Alpol)
Dobór okładziny
Zanim zaczniemy przyklejać okładziny na elewacji trzeba najpierw wybrać właściwą okładzinę. Na elewacje należy wybierać płytki o niskiej nasiąkliwości, zapewniającej również ich mrozoodporność. W przypadku okładzin ceramicznych będących przedmiotem wymagań normy PN-EN 14411 należy stosować okładziny o nasiąkliwości do 3% (grupy BIa, BIb). Dobrze sprawdzają się okładziny z klinkieru (najczęściej stosowane na elewacjach) oraz z gresu. Ciężar i wymiary płytek, sposób przygotowania podłoża, technologia klejenia i spoinowania, zawsze powinny być sprawdzone przez projektanta. Należy jednakże przestrzegać podstawowej zasady, że ciężar okładzin na ociepleniu nie powinien przekraczać 40 kg/m2. Zaleca się, aby powierzchnia okładzin nie przekraczała 0,09 m2 (płytki o wymiarach 30x30 cm lub 20x40 cm) a ich grubość 15-20 mm. Płytki klinkierowe nie powinny być uszkodzone i posiadać jednakową kalibrację. W przypadku różnic w odcieniach należy mieszać płytki w trakcie układania, pobierając jednocześnie z różnych opakowań. Zawsze należy sprawdzić zgodność kolorystyczną płytek okładziny.
Przygotowanie podłoża
Prawidłowe przygotowanie podłoża przed przyklejaniem okładzin jest bardzo ważne, ponieważ stan podłoża w znacznej mierze decyduje o trwałości połączenia. Do przyklejania okładzin można przystąpić: w systemie ociepleń Alpol Eko Plus - po wyschnięciu i związaniu drugiej warstwy kleju do siatki, tj. po 3-5 dniach w zależności od warunków atmosferycznych. Warstwa zbrojona przed przyklejaniem okładzin powinna być oczyszczona z wszelkich nieczystości i, jeśli to konieczne, przeszlifowana oraz pomalowana gruntem zwiększającym przyczepność kleju do podłoża. w systemie bez ocieplenia - po odpowiednim przygotowaniu podłoża, polegającym na co najmniej na oczyszczeniu i pomalowaniu odpowiednim gruntem w zależności od jakości podłoża. Podłożem pod bezpośrednie przyklejanie okładziny są najczęściej ściany betonowe, ściany z cegieł silikatowych murowane na cienką spoinę lub ściany z tynkami cementowo-wapiennymi. Przygotowanie podłoża może się różnić w zależności od tego czy mamy do czynienia z obiektem nowym czy remontowanym.
W obiekcie nowym podłoże powinno być nośne, wolne od zanieczyszczeń i środków antyadhezyjnych. Nowe tynki i betony powinny być związane i wysezonowane. Rodzaj potrzebnych prac przygotowawczych zależy od materiału podłoża. Równe ściany otynkowane lub wymurowane na cienką spoinę nie wymagają wykonania dodatkowych zabiegów. Ściany murowane tradycyjnie lub z elementów o powierzchni ryflowanej należy otynkować. Przed tynkowaniem należy zwrócić uwagę na potrzebę zastosowania odpowiednich gruntów w zależności od rodzaju i stanu podłoża. W obiekcie remontowanym niezbędne jest sprawdzenie stanu i nośności podłoża. Sprawdzenia możemy dokonać podobnym sposobem jak przed klejeniem ocieplenia lub metodą „pull off” z użyciem specjalnego urządzenia. W zależności od jego stanu może ono wymagać: wymiany (należy wtedy je usunąć, oczyścić i wykonać czynności opisane jak dla obiektu nowowznoszonego), wzmocnienia (należy zastosować grunt głęboko penetrujący ALPOL AG 700, w przypadku niewielkich napraw należy zastosować zaprawę wyrównawczą ALPOL AZ 135, powierzchnie powyżej 1 m2 zaleca się otynkować). W przypadku wykonywania okładzin w strefie cokołowej niezbędne jest wcześniejsze wykonanie polimerowo-cementowej izolacji podpłytkowej z zastosowaniem zaprawy wodoszczelnej ALPOL AH 752. Przed rozpoczęciem przyklejania okładzin klinkierowych należy dokładnie sprawdzić równość podłoża i jakość wykonania izolacji podpłytkowej na podłożu. Zaleca się dokładnie zaplanować rozmieszczenie płytek, szczególnie na dużych płaszczyznach i w przypadkach, gdy występują duże ilości docinanych płytek. W trakcie planowania rozmieszczenia płytek należy uwzględnić istniejące dylatacje w podłożu, otwory budowlane (okna i drzwi) oraz miejsca mocowania elementów dodatkowych (kotwy, balustrady). Należy również uwzględnić szerokość spoiny a także wybrać odpowiedni układ płytek: "w „karo”, w cegiełkę, w jodełkę lub prosty.
Przyklejanie okładzin
Okładziny z klinkieru zaleca się przyklejać za pomocą nanokleju do klinkieru ALPOL AK 518, szczególnie w miejscach narażonych na działanie opadów atmosferycznych. Produkt ten zawiera nanododatki zapobiegające powstawaniu wykwitów solnych. Można również zastosować inne kleje do okładzin. W przypadku potrzeby szybkiego montażu okładzin zaleca się zastosowanie uniwersalnego kleju szybkowiążącego ALPOL AK 512 lub klejów upłynnionych, dedykowanych na posadzki – cienkowarstwowego ALPOL AK 516 lub średniowarstwowego ALPOL AK 517. Na odpowiednio przygotowane i rozplanowane podłoże klej należy nakładać i rozprowadzać gładką krawędzią pacy, zarówno na podłożu jak i na spodniej stronie płytki. Płytki należy przykładać dociskając je lekko do podłoża, tak aby nie ubrudzić ich powierzchni. Płytek przed klejeniem nie należy moczyć. W ciągu 10 minut można dokonać korekty ich położenia. Czynność przyklejania płytek należy wykonać w czasie nie dłuższym niż 10 minut od rozprowadzenia kleju na podłożu dla klejów szybkowiążących i 20 minut w przypadku nanokleju ALPOL AK 518. Ponieważ klej ten nie wykazuje spływu, można nie stosować wkładek dystansowych. Nanoklej ALPOL AK 518 i klej szybkowiążący ALPOL AK 512 należy nakładać i rozprowadzać gładką krawędzią pacy, zarówno na podłożu jak i na spodniej stronie płytki, szczególnie w przypadku stosowania płytek wielkowymiarowych. Kleje upłynnione, z uwagi na swoją konsystencję zapewniają 100%-owe pokrycie powierzchni okładziny bez konieczności nakładania ich zarówno na płytkę jak i podłoże.
fot. Klej upłynniony pokrywa całą powierzchnię okładziny. (Alpol)
Układanie płytek na podłożach poziomych zaleca się rozpocząć od środka oklejanej płaszczyzny posadzki lub od naroża ściany. Szczególnie ważne jest właściwe zaplanowanie układu płytek i wyznaczenie linii początkujących układanie. Płytki układamy wzdłuż wyznaczonej linii lub ułożonej łaty. Do ułożonego pasa płytek dokładamy kolejne, kontrolując jednocześnie równoległość i szerokość spoin. Czynność ta jest szczególnie istotna podczas układania płytek na dużych powierzchniach. W trakcie układania płytek niezbędna jest bieżąca kontrola poprawności wykonania (równości i pionowości płaszczyzn, poziomów i spadków, szerokości spoin) za pomocą odpowiednich przyrządów (sznurków murarskich i glazurniczych, łat, poziomic, pionów). Podłoża pionowe, szczególnie na elewacji, wymagają dokładnego wyznaczenia linii prowadzących. Zaleca się wcześniejsze ułożenie płytek prowadzących, które służą do bieżącej kontroli prawidłowości wykonania (równości płaszczyzny i grubości kleju), jak i umożliwiają zaczepienie gumek glazurniczych. Płytki wielkoformatowe zaleca się układać od dołu na wypoziomowanej wcześniej listwie. Ze względu na brak spływu nanokleju ALPOL AK 518, układanie płytek małego i średniego formatu na listwie prowadzącej nie jest konieczne.
Obróbka miejsc szczególnych
Istotny wpływ na prawidłową pracę całej konstrukcji wykończonej okładzinami z klinkieru mają miejsca, na które należy zwrócić szczególną uwagę w trakcie oklejania i uszczelniania:
w przypadku ogrodzeń - przykrycia murków i słupków ogrodzenia, ściany, dylatacje, strefa przygruntowa, uszczelnienie kotew, w przypadku murów wjazdów do garażu - połączenie z przykryciem, połączenie z sączkiem, strefa cokołowa, dylatacja. w przypadku kominów - połączenie z przykryciem komina (czapką), uszczelnienie otworów przewodów, połączenie z obróbką blacharską. ścian elewacyjnych - strefa cokołowa, połączenie cokołu ze ścianą, parapety i nadproża, uszczelnienie elementów obcych w ścianach, dylatacje ścienne i cokołowe. Uszczelnienia należy wykonać za pomocą sznura dylatacyjnego ALPOL SD i masy poliuretanowej ALPOL AH 765. W przypadku stref cokołowych zaleca się zastosować zaprawę wodoszczelną ALPOL AH 752.
Cokoły
Cokoły, ze względu na możliwą migrację wilgoci poprzez spoiny oraz warstwę kleju lub tynku wymagają dodatkowych zabezpieczeń. Stosuje się:
- izolację podpłytkową z zaprawy wodoszczelnej ALPOL AH 752 po wcześniejszym zagruntowaniu preparatem ALPOL AG 707,
- impregnację nanoimpregnatem ALPOL AI 780,
- uszczelnienia masą poliuretanową ALPOL AH 765,
Dodatkowe zabezpieczenie cokołów przed zamakaniem od wody można wykonać za pomocą obróbki blacharskiej lub kształtek klinkierowych. Zaleca się również wykonanie dodatkowego odcięcia przeciwwilgociowego na poziomie gruntu, na wysokości 10 cm, najlepiej poszerzając pasek izolacji poziomej, za pomocą obróbki blacharskiej lub z taśmy uszczelniającej ALPOL TW1 wklejonej za pomocą zaprawy ALPOL AH 752.
Dylatacje
Wszystkie istniejące dylatacje konstrukcyjne ścian, posadzek i ogrodzeń należy przenieść na powierzchnię płytek okładziny. Oprócz dylatacji konstrukcyjnych, zaleca się wykonanie dodatkowych dylatacji w warstwie okładziny z wypełnieniem z zastosowaniem sznura dylatacyjnego ALPOL SD i masy poliuretanowej ALPOL AH 765. Rozmieszczenie tych dylatacji uzależnione jest od nasłonecznienia, miejsca ułożenia okładziny, wielkości płytek i szerokości spoiny. Przykładowo powierzchnię balkonu lub tarasu od strony południowej zaleca się dzielić na prostokątne pola o powierzchni 4-6 m2.
Mocowania kotew
Wszelkie dodatkowe elementy zamontowane w ścianach i murach oklejonych klinkierem, powinny być odpowiednio uszczelnione za pomocą sznura dylatacyjnego ALPOL SD i masy poliuretanowej ALPOL AH 765.
Spoinowanie okładzin
Sposób i materiał użyty do spoinowania zależy od miejsca zastosowania okładziny i rodzaju elementów klinkierowych. W przypadku ścian zaleca się stosować nanospoinę ALPOL AZ 150-156. Można również zastosować nanozaprawę ALPOL AZ 120-126, , spoinę elastyczną ALPOL ELITE lub zaprawę epoksydową ALPOL AH 760. Okładziny przyklejone na podłodze spoinujemy za pomocą spoiny elastycznej ALPOL ELITE lub zaprawy epoksydowej ALPOL AH 760.
Spoinowanie okładzin z zastosowaniem spoiny elastycznej ALPOL ELITE
Elastyczne zaprawy do spoinowania ALPOL ELITE AS E50-69 dostarczane są w postaci suchej mieszanki, w opakowaniach 2 lub 5 kg. Przygotowanie masy polega na wymieszaniu mechanicznie lub ręcznie z zalecaną ilością czystej, chłodnej wody do uzyskania jednorodnej mieszaniny i założonej konsystencji. Masę należy nakładać na płytki pacą lub raklą z twardą gumą i przy ich pomocy ruchami ukośnymi wypełniać przestrzenie między płytkami. Następnie zgarnąć nadmiar masy. Po około 10 minutach przystąpić do wyrównywania powierzchni spoiny przy pomocy wilgotnej, często płukanej gąbki. Unikać zbyt intensywnego przecierania powierzchni spoin wilgotną gąbką, ponieważ obniży to efekt perlenia, pogorszy twardość i może być przyczyną odbarwień. W ciągu 30 minut od nałożenia, powierzchnię spoiny wygładzić za pomocą dobrze wyciśniętej gąbki. Po związaniu spoiny, usunąć nalot z powierzchni płytek. Masę należy zużyć w ciągu 40-50 minut od zarobienia z wodą. W przypadku zgęstnienia masy w tym czasie, należy ją ponownie wymieszać nie dolewając wody. Zaleca się stosować spoinę o tym samym numerze szarży produkcyjnej, aby uniknąć różnic w odcieniach.
fot. Nakładanie spoiny za pomocą rakli. (Alpol)
fot. Wyrównywanie spoiny wilgotną gąbką (Alpol)
Spoinowanie okładzin z zastosowaniem zaprawy epoksydowej ALPOL AH 760
Przygotowanie zaprawy epoksydowej do spoinowania ALPOL AH 760 do użycia polega na dokładnym wymieszaniu całego opakowania za pomocą wiertarki elektrycznej wolnoobrotowej (600 obr./min.) z mieszadłem spiralnym do uzyskania jednorodnej masy (czas mieszania: od 3 do 4 minut). Następnie wlewamy masę do czystego pojemnika, aby uniknąć zanieczyszczenia resztkami składników, które mogą pozostać na ściankach pojemnika. Do prac z zaprawą epoksydową stosujemy tylko specjalne narzędzia, przeznaczone do wyrobów epoksydowych. Masę fugową należy nanosić w taki sposób, aby w całości wypełniła przestrzeń między płytkami a podłożem. Nadmiar masy zbieramy po przekątnej, a następnie zmywamy powierzchnię okładzin za pomocą wilgotnej gąbki. W tym celu można zastosować ciepłą wodę lub specjalny rozpuszczalnik. Po wyschnięciu jeszcze raz zmywamy i nawilżamy fugi.
Czyszczenie powierzchni
Wykwity, jakie mogą pojawić się na konstrukcjach wykonanych z klinkieru powinny zostać możliwie szybko usunięte. Ze względu na różne przyczyny powstawania wykwitów i ich różną rozpuszczalność w wodzie, związki te należy usuwać jedną z niżej wymienionych metod:
- poprzez czyszczenie na sucho - średnio twardą szczotką (nie wolno używać szczotek stalowych),
- poprzez czyszczenie za pomocą wody - zabrudzoną powierzchnię zwilżamy obficie wodą a następnie średnio twardą szczotką, zanurzaną w wodzie szorujemy powierzchnię cegieł lub płytek. Oczyszczoną powierzchnię ponownie zmywamy wodą. Czynności te powtarzamy kilkakrotnie co kilka dni,
- przy użyciu czyścika do cegieł i płytek ALPOL AI 770.
Impregnacja powierzchni
Konstrukcje wykonane z klinkieru narażone są często na niekorzystne oddziaływanie czynników atmosferycznych (intensywne nasłonecznienie, opady atmosferyczne, znakozmienne temperatury). W celu dodatkowego zabezpieczenia konstrukcji przed tymi czynnikami zaleca się stosowanie nanoimpregnatu do powierzchni mineralnych ALPOL AI 780. Zasadniczy składnik tego preparatu - nanocząsteczkowa emulsja silanowo-siloksanowa wykazuje podwójne działanie impregnujące. Silany zapewniają impregnację wgłębną, a siloksany – impregnację powierzchniową, co sprawia, że nanoimpregnat ALPOL AI 780 wykazuje wyjątkowo skuteczną i trwałą ochronę konstrukcji przed działaniem czynników atmosferycznych.
